Kleding bepaalt in grote mate onze verschijning in de buitenwereld. Meestal denken we onze kleding vrij te kiezen. In een aantal situaties wordt ze opgelegd. Maar ook bij vrije keuze zijn we dragers van een hoop invloeden. We willen er zus of zo uitzien omdat we ons vereenzelvigen met een generatie, een persoonlijkheidsprofiel of een subcultuur. Zodoende zoeken we aansluiting bij de gangbare normen.
Voor “In pieces and parts” repliceerde Heidi Voet de volledige inhoud van haar kleerkast, wat een gevarieerd overzicht biedt van meer dan een decennium publiek verschijnen.
Mensen glijden in hun voorkomen van het ene rolmodel naar het andere. De veelvoud aan identiteiten duidt op het fragmentarische karakter van een hedendaags mensenleven. In ons maatschappelijke optreden doen zich echter ongerijmdheden voor, waardoor we uit of naast een rol vallen, soms met tragikomische effecten als gevolg. Bij het kopiëren van de outfits nam Heidi Voet dat verglijdend effect mee. Als de nieuwe kleding getrouw de vormen en maten van de kleerkastmodellen overneemt, verandert die wel helemaal van kleur en karakter. Van oudsher moest de maatschappij noodgedwongen de positie van de nar aanvaarden. Als onaangepaste personages die openlijk hun falen etaleerden en waarop maatschappelijke angsten geprojecteerd werden. Hun extravagante verschijning onthult de wijze waarop we ons mythische zelfbeeld in stand houden.
Historisch gezien weerstonden weinig kledingcollecties de tand des tijds. De consumptiemaatschappij werkt het snelle verloop in de kledingkast in de hand. We worden door media en reclame ertoe aangezet veel kleding aan te kopen die ons weinig meer oplevert dan een vaag statusvoordeel. Ons modebewustzijn verzilvert wel de investeerders in de confectiebedrijven en winkelketens. Kleding is intrinsiek verbonden met onze tijdelijke verschijning. Er is steeds een langere periode waar een garderobe onttrokken is aan het publieke oog en als lege mal in de private kleerkast hangt. “In pieces and parts” recupereert een verzameling kledingstukken als staalkaart van onze tijd. Bij de opening brengen deelnemers op één plek en moment alle verschijningsvormen in beeld. Wanneer we in het gewone leven slechts geleidelijk enige notie krijgen van iemands individuele garderobe, worden we in de tentoonstellingsruimte meteen geconfronteerd met de volledige collectie, de zeldzame gelegenheidskledij inluis. Elegantie en effectbejag wedijveren met hun tragikomische keerzijde. De performance vereist geen zeldzaam talent van de deelnemers, want we zijn allemaal bijzonder geoefend in ons rollenspel.
Na de opening worden portretten van de uitgedoste deelnemers getoond en ligt de verzameling kleding uitgestald in de drie koffers waarmee de kleding vanuit Azië naar Europa reisde. Heidi Voet liet deze unieke exemplaren vervaardigen bij kleinschalige ateliers in haar Aziatische woonplaats. Tussen culturen verschillen kledingcodes hetgeen leidt tot het disfunctioneren van aangeleerde identiteitsprofielen wanneer we ons op minder gekend terrein begeven. Door middel van kleding tonen we of we de codes van onze nieuwe omgeving al of niet hebben geassimileerd. Opvoeding en modebewustzijn stuiten op de grenzen tussen de cultuurgebieden. De rolmodellen verschillen nog meer doorheen de tijd. Ze leren hoe we ons niet meer zouden thuis voelen in onze voorgeschiedenis en in de toekomst wellicht raar zullen opkijken naar wat we ooit droegen. Daarom willen we ons wellicht tijdig van onze kleerkasten ontdoen. “In pieces and parts” houdt een tijdsmoment vast, maar de inzichten over de wisselende identiteitscodes zullen nog lang actueel blijven.
(Filip Luyckx)
VERNISSAGE
25.10.18 van 18 > 20u
DATA
26.10 > 15.12.18
wo-za: van 14-17u
Foto’s: Kristien Daem
PERS
– Bruzz:
– Het Nieuwsblad:
.
sintlukasgalerie.wordpress.com 